Hanna SKARŻANKA – Ktoś gra walczyka

17 marca, 2015 3:07 am
More videos
124
Views
   

Ktoś gra walczyka muzyka Jerzego Abratowskiego, słowa Bronisława Broka.

Śpiewa Hanna Skarżanka z zespołem Jerzego Wasowskiego.

Hanna Skarżanka (Hanna Skarga) urodziła się 8 marca 1917 w Mińsku, była aktorką teatralną, filmową,

Wywodziła się z rodziny ziemiańskiej wyznania ewangelicko-reformowanego.
Przed wojną studiowała równolegle na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie i w konserwatorium. Wkrótce przeniosła się na polonistykę.

Podczas wojny należała do zespołu wileńskiego Teatru Małego. W czasie okupacji niemieckiej miasta pracowała jako kelnerka w kasynie żołnierskim, zbierała informacje dla polskiego wywiadu wojskowego. Należała do Kedywu Okręgu Wileńskiego AK. Uczestniczyła także w akcji odbicia Eugeniusza Chylińskiego „Freza” z więzienia na Łukiszkach.

Debiutowała w 1944 roku w wleńskim Polskim Teatrze Dramatycznym. Udzielała się w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Toruniu, Teatrze im. S. Jaracza w Olsztynie, Teatrze Polskim w Poznaniu, a największy rozgłos przyniosły jej role w sztukach warszawskiego Teatru „Ateneum” w latach 1960-1975 i 1988-1991.

Po 1979 roku za namową ks. Jerzego Popiełuszki, występowała w przedstawieniach kościelnych. W 1982 przejęła obowiązki kierownika artystycznego Muzeum Archidiecezji Warszawskiej.

Zapisały się w naszej pamięci jej liczne role, arystokratek, wiedźm, służących, meliniar, gospodyń i matek, z których biło ciepło, energia, elegancja i klasa niczym z dawnych lat.

Leon Schiller nauczył Skarżankę interpretacji piosenki. W prowadzonym przez niego „Kramie z piosenkami” zachwycała „Walcem katarynkowym” i „Bandurką”.
„Pięknie śpiewała ballady angielskie, songi Brechta, piosenki
do tekstu Villona. Mało jednak nagrywała płyt, bo jak mawiała,
w epoce big-beatu nie była chodliwym towarem.” – tak mówiła o niej Krystyna Duniec.

Hanna Skarżanka zmarła 8 listopada 1992 roku w Warszawie. Została pochowana na warszawskim cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym.

W 2007 roku została odznaczona pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, także Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1962 roku, Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego w 1967 roku, Odznaką „Za zasługi dla Warszawy” w 1966 roku. Otrzymała również nagrodę za drugoplanową rolę kobiecą w filmie Polowanie na muchy w reż. Andrzeja Wajdy na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie w 1970 roku.

„Ktoś gra walczyka”

Harmonią z poddasza ktoś prosi zaprasza
Ktoś gra walczyka
Uparcie raz dwa trzy a gra jak się patrzy
A gra walczyka
Dziewczętom z oficyn przechodniom z ulicy
Ktoś gra walczyka
I ptakom u okien pod samym obłokiem
Ktoś gra walczyka

Harmonią z poddasza ktoś prosi zaprasza
Ktoś gra walczyka
A w dole dziewczyna wzruszona wspomina
Jak jej grał walczyka

Wybrała innego wybrała nie tego
Kto gra walczyka
Więc on tam wysoko już tylko obłokom
Niech gra walczyka

Ja walczyku cię znam ja walczyku cię znam
Ty co było co przeszło rozpalasz
I uparcie ten sam i uparcie ten sam
Na tę krzywdę się swoją użalasz

Byłem z nią jestem sam
A tak dobrze było nam

Harmonią z poddasza ktoś prosi zaprasza
Ktoś gra walczyka
Uparcie raz dwa trzy a gra jak się patrzy
A gra walczyka
Dziewczętom z oficyn przechodniom z ulicy
Ktoś gra walczyka
I ptakom u okien pod samym obłokiem
Ktoś gra walczyka

Dziewczyna mój Boże już słuchać nie może
Tych próśb walczyka
I serce jej pęknie że on aż tak pięknie
Tam gra walczyka

Więc biegnie schodkami już staje pod drzwiami
Gdzie on gra walczyka
Gdzie noc spędzi chwilą gdzie on dla niej tylko
Zagra walczyka
Walczyka, walczyka, walczyka….

Category: Przeboje 1958

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>