Goo Goo Dolls • Dyskografia • Życiorys • Utwory

Goo Goo Dolls to amerykański zespół rockowy założony w 1986 roku w Buffalo w stanie Nowy Jork przez gitarzystę i wokalistę Johna Rzeznika oraz basistę i wokalistę Robby'ego Takaca (wcześniej jako Sex Maggots), którzy wraz z perkusistą George'em Tutuską i gitarzystą Bradem Whinem zaczynali od coverów i punkowych występów w lokalnych klubach, zmieniając nazwę na cześć zabawki z magazynu True Detective. Ich muzyka ewoluowała od surowego punk rocka i garage rocka lat 80., inspirowanego The Replacements i Buzzcocks, ku melodyjnemu alternative rockowi i pop rockowi w latach 90., z chwytliwymi refrenami, emocjonalnymi balladami i tekstami o miłości, stracie oraz codziennych zmaganiach, co przyniosło im status ikony lat 90. obok Matchbox Twenty czy Third Eye Blind. Charakterystyczny styl zespołu obejmuje harmoniczne wokale Rzeznika, dynamiczne gitary i energetyczne koncerty, z Tutuską zastąpionym przez Mike'a Malinina w 1995 roku, a Whinem przez Danny'ego Lohnera; po sukcesie "Iris" w 1998 roku stali się stadionowym aktem, z Rzeznikiem jako głównym kompozytorem i frontmanem. Debiutancki album "Goo Goo Dolls" z 1987 roku, wydany przez Mercenary Records, był punkowym zbiorem coverów i oryginałów, a "Jed" (1989) na Metal Blade Records dodał cięższe brzmienie, ale przełom nastąpił z "A Boy Named Goo" (1995), którego "Name" osiągnął 5. miejsce na Billboard Hot 100, sprzedając ponad 2 miliony kopii. Album "Dizzy Up the Girl" z 1998 roku, zawierający "Iris" (napisany do soundtracku "City of Angels"), spędził 11 miesięcy na Hot 100 i stał się ich największym hitem, docierając do 15. miejsca na Billboard 200 i sprzedając 7 milionów egzemplarzy, co umocniło ich w mainstreamie dzięki MTV i Grammy nominacjom. Kolejne wydawnictwa, takie jak "Gutterflower" (2002) i "Let Love In" (2006), eksplorowały dojrzałe tematy, a po odejściu Malinina w 2013 roku dołączył basista Corey Kwoczek; w 2019 roku "Miracle Pill" poruszał aktualne problemy, a w 2025 roku wydali single "Not Goodbye (Close My Eyes)" i "Summer Anthem", zapowiadając nowy materiał. Goo Goo Dolls sprzedali ponad 30 milionów płyt, zdobyli liczne nagrody (w tym American Music Awards) i pozostają aktywni w 2025 roku, z trasą "Summer Anthem Tour" po USA i reedycją "A Boy Named Goo – 30th Anniversary Deluxe", celebrując 40-lecie kariery; ich dziedzictwo to ewolucja z punku do pop rocka, z katalogiem dostępnym via Warner Bros. i Spotify. Dyskografia (albumy studyjne): Goo Goo Dolls (1987) Jed (1989) Hold Me Up (1990) Superstar Car Wash (1993) A Boy Named Goo (1995) Dizzy Up the Girl (1998) Gutterflower (2002) Let Love In (2006) Something for the Rest of Us (2010) Magnetic (2013) Boxes (2016) Miracle Pill (2019) Kompilacje i inne znaczące wydania:Dizzy Up the Goos (The Hits You Know and Some You Might've Missed) (1998, kompilacja) What I Learned About Ego, Opinion, Art & Commerce (1987-2000) (2001, kompilacja) Greatest Hits Volume One: The Singles (2007, kompilacja) A Boy Named Goo (30th Anniversary Deluxe Edition) (2025, reedycja) Not Goodbye (Close My Eyes) (2025, single) Summer Anthem (2025, single)