Ozzy Osbourne, właściwie John Michael Osbourne, urodził się 3 grudnia 1948 roku w biednej, robotniczej rodzinie w Aston, dzielnicy Birmingham w Anglii, jako najmłodsze z sześciorga dzieci, gdzie w dzieciństwie zmagał się z dysleksją, niskim wzrostem i wczesnym opuszczeniem szkoły w wieku 15 lat po pracy jako rzeźnik i grabarz; te surowe doświadczenia ukształtowały jego buntowniczy charakter i poczucie outsidera, które później stały się fundamentem jego szokującego wizerunku "Księcia Ciemności", pełnego okultystycznych motywów, samobójczych tendencji i ikonicznych incydentów jak ugryzienie głowy nietoperza na koncercie w 1982 roku czy próba samospalenia na pogrzebie Randy'ego Rhoadsa.
W 1968 roku, po nieudanych próbach w lokalnych coverowych kapelach i krótkim pobycie w więzieniu za włamanie, Osbourne odpowiedział na ogłoszenie Geezera Butlera szukającego wokalisty i dołączył do Earth, szybko przekształconego w Black Sabbath – zespół, który zdefiniował heavy metal dzięki mrocznym riffom Tony'ego Iommi, basowym liniom Butlera i perkusji Billa Warda, nagrywając klasyki jak "Paranoid" (1970) i "Iron Man", ale po dekadzie nadużyć narkotykowych i alkoholowych, Osbourne został wyrzucony w 1979 roku przez menedżerkę Sharon Arden, co stało się katalizatorem jego solowej kariery i burzliwego, ale legendarnego życia osobistego.
Pod okiem Sharon, którą poślubił w 1982 roku i która stała się jego menedżerką, Osbourne założył solowy zespół z gitarzystą Randy'm Rhoadsem (wunderkindem klasycznie wykształconym, inspirowanym Paganinim), basistą Bobem Daisleyem i perkusistą Lee Kerslake'em, debiutując albumem "Blizzard of Ozz" w 1980 roku – płytą, która sprzedała się w ponad 4 milionach egzemplarzy w USA, z hitem "Crazy Train" i multi-platynowym statusem, rewolucjonizując metal dzięki epickim solówkom Rhoadsa i demonicznym, teatralnym wokalem Ozzy'ego, choć tragedie jak śmierć Rhoadsa w katastrofie lotniczej w 1982 roku naznaczyły ten okres głębokim smutkiem i uzależnieniami.
Lata 80. przyniosły Ozzy'emu globalną sławę z albumami jak "Diary of a Madman" (1981, z 8-minutowym tytułem eksplorującym szaleństwo) i "Bark at the Moon" (1983), nagrywanymi z Zakkem Wylde'em na gitarze, ale też liczne kontrowersje – procesy o "satanistyczne" teksty wzywające do samobójstw (wygrane w Sądzie Najwyższym USA w 1991), publiczne walki z uzależnieniami i chaotyczne trasy, gdzie jego ekstrawagancja (np. rzucanie mięsem w fanów) kontrastowała z komercyjnym sukcesem, czyniąc go ikoną MTV i prototypem reality TV gwiazdy.
W 1995 roku, po chwilowej emeryturze spowodowanej próbą samobójczą i terapią odwykową, Osbourne powrócił z "Ozzmosis" (nr 4 na Billboard 200), a w 1998 roku występy na Ozzfest – festiwalu, który założył z Sharon – stały się corocznym wydarzeniem gromadzącym miliony fanów metalu; ten okres zbiegł się z hitem reality show "The Osbournes" (2002–2005 na MTV), ukazującym dysfunkcyjną, ale uroczą rodzinę z żoną Sharon, dziećmi Kelly i Jackiem oraz psem o imieniu Bella, co humanizowało "szalonego" Ozzy'ego i przyciągnęło nowe pokolenia, czyniąc go popkulturowym fenomenem z ponad 100 milionami sprzedanych płyt.
Mimo wielokrotnych reaktywacji Black Sabbath (1997–2005 i 2012–2017, z finałowym albumem "13" w 2013 i pożegnalną trasą kończącą się w 2017), Ozzy kontynuował solową karierę z albumami jak "Ordinary Man" (2020, z gościnnymi występami Eltona Johna i Post Malone'a) i "Patient Number 9" (2022, Grammy za Najlepszy Album Rockowy), choć od 2019 roku Parkinson (zdiagnozowany w 2003) i liczne operacje kręgosłupa ograniczyły jego mobilność, prowadząc do odwołania tras i skupienia na studiach nagraniowych, gdzie współpracował z gwiazdami jak Lemmy Kilmister czy Slash.
Ozzy Osbourne zmarł 22 lipca 2025 roku w wieku 76 lat w swoim domu w Anglii, otoczony rodziną, po walce z rakiem i Parkinsonem, zaledwie dwa tygodnie po ostatnim koncercie "Back to the Beginning" w Birmingham z Black Sabbath, co wstrząsnęło światem rocka i wywołało globalne hołdy; jego dziedzictwo obejmuje wprowadzenie do Rock and Roll Hall of Fame (solo w 2006, z Sabbath w 2006), Grammy Lifetime Achievement (2023), autobiografię "Last Rites" (premiera 7 października 2025) i dokumenty jak "Sharon and Ozzy Osbourne: Coming Home" (BBC, październik 2025) oraz "No Escape from Now" (Paramount+, 2025), podkreślające jego rolę jako pioniera heavy metalu, ocalałego z nałogów i ikony resilience, wpływającej na artystów od Metalliiki po Billie Eilish.
Dyskografia albumów studyjnych
1980 – Blizzard of Ozz
1981 – Diary of a Madman
1983 – Bark at the Moon
1986 – The Ultimate Sin
1988 – No Rest for the Wicked
1991 – No More Tears
1995 – Ozzmosis
2001 – Down to Earth
2005 – Under the Church
2007 – Black Rain
2010 – Scream
2020 – Ordinary Man
2022 – Patient Number 9