So Long, London - tekst piosenki • tłumaczenie piosenki

So (So) long (long), London (London) So (So) long (long), London (London) So (So) long (long), London (London) I saw in my mind fairy lights through the mist I kept calm and carried the weight of the rift Pulled him in tighter each time he was driftin' away My spine split from carrying us up the hill Wet through my clothes, weary bones caught the chill I stopped tryna make him laugh, stopped tryna drill the safe Thinkin', "How much sad did you think I had Did you think I had in me?" Oh, the tragedy So long, London You'll find someone I didn't opt in to be your odd man out I founded the club she's heard great things about I left all I knew, you left me at the house by the Heath I stoppеd CPR, after all, it's no use The spirit was gonе, we would never come to And I'm pissed off you let me give you all that youth for free For so long, London Stitches undone Two graves, one gun I'll find someone And you say I abandoned the ship But I was going down with it My white-knuckle dying grip Holding tight to your quiet resentment And my friends said it isn't right to be scared Every day of a love affair Every breath feels like rarest air When you're not sure if he wants to be there So how much sad did you think I had Did you think I had in me? How much tragedy? Just how low did you Think I'd go 'fore I'd self-implode? 'Fore I'd have to go be free? You swore that you loved me, but where were the clues? I died on the altar waitin' for the proof You sacrificed us to the gods of your bluest days And I'm just getting color back into my face I'm just mad as hell 'cause I loved this place for So (So) long (Long), London (London) Had (Had) a (A) good (Good) run (Run) A moment (Moment) of warm sun (Sun) But I'm (I'm) not (Not) the (The) one (One) So (So) long (Long), London (London) Stitches (Stitches) undone (Undone) Two (Two) graves (Graves) one gun (Gun) You'll (You'll) find (Find) someone

Tak długo, Londynie Tak długo, Londynie Tak długo, Londynie.. W myślach ujrzałam świetliki we mgle Zachowując spokój uniosłam ciężar rozłąki Przyciągając go bliżej gdy tylko odpływał Mój kręgosłup pękł od niesienia nas na szczyt Przemoczoną do suchej nitki przeszył dreszcz Przestałam starać się by się uśmiechnął, porzuciłam próby utrzymania bezpieczeństwa Myśląc "Ileż smutku, myślałeś że mam? Że mam w sobie?" Oh, tragedia Tak długo, Londynie Znajdziesz kogoś.. Nie zgodziłam się by być wykluczona, Ufundowałam klub o którym ona słyszała świetne rzeczy, Porzuciłam co mi znane, a Ty porzuciłeś mnie w domu przy Heath Zaprzestałam reanimacji, po tym wszystkim nie ma już sensu, Nastrój minął, już nie powróci I wścieka mnie powierzenie ci całej młodości za darmo Przez tak długo, Londynie Więzi się rozpadły Dwa groby, jedna broń, Znajdę kogoś.. Mówisz, że opuściłam statek Lecz ja szłam na dno z nim, Zaciśnięte do białości knykcie Trzymały się twego cichego rozgoryczenia, A przyjaciele mówili, że to nie w porządku bać się każdego dnia miłosnego romansu. Każdy oddech chwytając jakby miało zabraknąć powietrza bo nie masz pewności, czy on chce tu być. Więc ileż smutku myślałeś że mam? Że mam w sobie? Ileż tragedii? Jak bardzo myślałeś że nisko upadnę zanim w końcu wybuchnę? Zanim odejdę by się uwolnić? Przyrzekałeś że kochasz mnie, lecz gdzie były wskazówki? Umarłam na ołtarzu czekając na ten dowód. Poświęciłeś Nas bogom swych melancholii. I dopiero teraz odzyskuję kolor na twarzy. I jestem cholernie wściekła, gdyż kochałam to miejsce! Przez tak długo, Londynie.. dobrze nam szło. Chwila ciepła, lecz nie jestem tą jedyną. Żegnaj, Londynie Więzi się rozpadły Dwa groby, jedna broń Znajdziesz kogoś...