The Pantaloon - tekst piosenki • tłumaczenie piosenki

Your grandpa died When you were nine They said he had Lost his mind You have learned Way too soon You should never trust the pantaloon Now it's your turn To be alone Find a wife And build yourself a home You have learned Way too soon That your dad is now a pantaloon You are tired You are hurt A moth ate through Your favourite shirt And all your friends fertilize The ground you walk Lose your mind He's seen too many stare downs Between the sun and the moon In the morning air How he used to hustle all the people Walking through the fairgrounds He's been around so long He's changed his meaning of a chair now Because a chair now, Is like a tiny island in the sea of all the people Who glide across the very surface That made his bones feeble The end can't come soon enough But is it too soon? Either way he can't deny He is a pantaloon You are tired You are hurt A moth ate through Your favourite shirt And all your friends fertilize The ground you walk Lose your mind You like to sleep alone It's colder than you know Cause your skin is so Used to colder bones It's warmer in the morning Than what it is at night Your bones are held together By your nightmares and your frights You are tired You are hurt A moth ate through Your favourite shirt And all your friends fertilize The ground you walk Lose your mind

Twój dziadek zmarł Gdy ty miałeś dziewięć lat Mówili, że postradał zmysły Nauczyłeś się O wiele za szybko Aby nie ufać Pantalonowi* Teraz czas na ciebie Żeby być samotnym, Znaleźć żonę, Zbudować dom Zauważyłeś O wiele za szybko Że teraz to twój ojciec jest Pantalonem Jesteś zmęczony Jesteś zraniony Mole wygryzły się Przez twoją ukochaną koszulę A wszyscy twoi przyjaciele nawożą Ziemię po której chodzisz* Strać swe zmysły Widział zbyt wiele upadków Między Słońcem a Księżycem* W porannym powietrzu Kiedyś poganiał wszystkich ludzi Przechodzących przez targ Był tutaj tak długo Zmienił swoje mniemanie o krześle Bo teraz krzesło Jest jak mała wysepka na morzu ludzi Którzy ślizgają się po powierzchni To sprawiło, że jego kości osłabły Koniec nie może nadejść dostatecznie szybko Ale czy jest za szybko? Tak czy inaczej, nie może zaprzeczyć, Że jest Pantalonem. Jesteś zmęczony Jesteś zraniony Mole wygryzły się Przez twoją ukochaną koszulę A wszyscy twoi przyjaciele nawożą Ziemię po której chodzisz Strać swe zmysły Lubisz spać samotnie Jest chłodniej niż ci się wydaje Gdyż twoja skóra przywykła Do chłodniejszych kości Cieplej jest o poranku Niż tak, jak jest w nocy Twoje kości trzymają się razem Dzięki twoim koszmarom i twojemu strachu. Jesteś zmęczony Jesteś zraniony Mole wygryzły się Przez twoją ukochaną koszulę A wszyscy twoi przyjaciele nawożą Ziemię po której chodzisz* Strać swe zmysły *Pantaloon (eng.) - Osoba umierająca lub martwa. Nawiązuje do podróży w życiu osoby. *jego przyjaciele nie żyją, pochowani w ziemi 'nawożą' ją *chodzi o zachód słońca